خوردن وآشامیدن در هندوستان نیز مانند سایر فرهنگ‌ها دارای جایگاه ویژه‌ای بوده و دارای فرهنگ و آداب و رسوم خاص می‌باشد. آداب میز غذا از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است، اگرچه همیشه یک سری قوانین و آدابِ غذا خوردن در فرهنگ‌ها وجود دارد که باید حتماً رعایت شود. آنان به هیچ وجه در غذا خوردن اسراف نمی کنند. چرا که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فکرى و جسمی ‌شان می شود. از سوی دیگر سعی می کنند غذایشان به چرخه طبیعت نزدیک باشد. به همین دلیل مصرف غذاهایی چون گوشت و ماهی را مانع آرامش روح و نیایش با خدا می دانند چرا که برای تهیه آنها باید موجود زنده ‌ای را کشت و به اعتقاد آنها بدین ترتیب چرخه طبیعت بر هم می خورد. با قدس گشت همراه باشید تا با آداب غذاخوردن در هند آشنا شوید.

کارد، چنگال و قاشق
از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ خاصی هم از آن مستثنی نیست.
اگرچه آشپزی و پخت و پز کردن در آشپزخانه‌های کشور هندوستان مستلزم استفاده از وسایل و ابزار بُرنده مانند انواع کارد، چنگال و غیره می‌باشد که برای موارد مختلف از آنها استفاده می‌شود، اما طبق سنتی که در هندوستان وجود دارد هندی‌ها به هنگام خوردن از قاشق و چنگال و کارد استفاده نمی‌کنند. از نظر آنها خوردن بسیاری از غذاها مانند انواع نان‌های هندی و کاری (به گوشت پخته شده همراه با سبزیجات گفته می‌شود که با انواع سُس‌ها سرو می‌شود) زمانی لذت‌بخش است که با دست خورده شود.
هندى ‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه ‌اى وجود داشته باشد تا انرژى میان غذا و انسان در تعامل قرار گیرد.
هندی‌ها معمولاً غذا خوردن با دست را اینگونه توجیه می‌کنند: غذا مقدس است و باید با دست لمس شده و خورده شود تا لذتِ خوردنِ آن حس شود. غذایی که با کارد و چنگال خورده می‌شود هیچ لذتی ندارد. خوردن با دست از آدابِ غذا خوردن در هند به شمار می‌آید که نیاز به تمرین و تجربه دارد و لازمه آن تمیز بودن دست می‌باشد.
البته تمام غذاهای هندی با دست خورده نمی‌شوند، غذاهایی که آبدار و یا باصطلاح آبکی می‌باشند مانند سوپ‌ها با قاشق خورده می‌شوند. در هند شمالی، غذاهایی مانند برنج ممولاً با قاشق خورده می‌شوند. علاوه بر این، قاشق و چنگال معمولاً در مواردی که لازم است تا از یک ظرف بزرگ‌تر و عمومی غذا برداشته شده و به داخل ظرف خود بریزید استفاده می‌شود، زیرا در این مورد استفاده کردن از دست برای ریختنِ غذا به داخل ظرفِ خود کمال بی‌ادبی محسوب می‌شود. در قدیم، هندی‌ها استفاده از چنگال و چاقو را به هنگام سرو غذا بلد نبودند و از این ابزار فقط در آشپزخانه استفاده می‌کردند؛ قاشق‌ها نیز معمولاً چوبی بودند و کم‌کم قاشق‌های فلزی جایگزین آنها شدند.

گوشت گاو و خوک:
تقریباً تمام هندوها، گاو را موجودی مقدس می‌دانند و گوشت گاو را نمی‌خورند، مانند مسلمانان که گوشت خوک را غیر بهداشتی و خوردن آن را حرام می‌دانند. لذا در منوی (لیستِ) غذایی رستوران‌هایی که در مناطق نسبتاً قدیمی‌تر قرار دارند گوشت گاو و خوک دیده نمی‌شود و نباید از آنان تقاضای این نوع غذاها را کرد زیرا نوعی اهانت و توهین به حساب می‌آید.

نوع غذاها

نوع غذاهایی که در هندوستان خورده می‌شود بسیار متنوع است و بستگی به منطقه و فرهنگ دارد. به طور مثال در هند جنوبی بیشتر غذاهاى تند و روتی (نوعی نان از آرد گندم) زیادتر خورده می‌شود (شهرهایی چون حیدر آباد، شانل و…) در غرب (مثل کلکته) غذاهای شیرین و در هندِ شمالی، غذاى تند ، روغنی و برنج (مثل دهلی).
غذاهای هندی معمولاً بسیار تند و پرادویه می‌باشند. انواع مختلفی از کاری (تهیه شده از تخم‌مرغ، ماهی، گوشت و یا سبزیجات) در آن‌جا سرو می‌شود که بسیار معروف می‌باشد.

گیاهخواری نیز در هند بسیار رایج است خصوصاً در بین مرتاض‌ها و در بین اقوام مذهبی؛ هر گروه و مذهبی در هند، قوانین خاصی برای مواد غذایی و غذا خوردن دارند.
 اما یک سری غذاهاى مشترک در همه مناطق هند وجود دارد که از آن میان می تواند به «دال» که از حبوبات تشکیل شده و معمولاً آن را روى برنج می ریزند و می خورند اشاره کرد.

دال (Dal) را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند؛ ولی هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته می شوند و همین باعث تنوع در غذا می شود.

دوساسامبار با اینکه غذاى مخصوص جنوب هند است، اما مصرفش در همه جاى هند رواج دارد. این غذا از یک نان بلند و نازک تشکیل شده که در وسط آن سیب زمینی، پیاز و فلفل گذاشته و می پیچند و برای چاشنی هم از سس خاصی استفاده مى‌کنند، که چتنی نام دارد. این سس با نارگیل و خود سس سامبار که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.

باتورا یکی از نان ‌هاى معروف در هند می باشد که با غذایی به نام چولا میل مى‌شود. چولا از پیاز، نخود، گوجه فرنگی، و فلفل و ادویه تشکیل شده و آن را با نان باتورا که روغنی و پفی شکل است میل می کنند.

سمبوسه نیز غذایی آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف شده و در خیابان ‌ها دست فروش‌هایی آن را به فروش می گذارند.

لزومی ندارد که از تمامی غذاهای چیده شده بر سر میز خورده شود اما تمام کردن غذایی که داخل بشقاب غذای شما هست، الزامی است بنابر این به همان میزانی که میل دارید غذا در بشقاب خود بریزید.
در کل اینگونه است که طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف می کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى کمترى برخوردار است.

برای اطلاع از تور ویژه هندوستان بر روی این لینک کلیک کنید.